woensdag 2 september 2015

Wie leest die leeft door Philipp Huff

De weg naar literatuur lezen

Foto: Luuk Smits (voor De Correspondent)Maar wat maakt lezen nu eigenlijk zo aantrekkelijk? Als ik het mijn omgeving vraag, zijn de meeste antwoorden samen te vatten tot: je trekt je even terug uit de wereld maar bevindt je er tegelijkertijd middenin. Het zijn de ontsnapping én de confrontatie met het leven die lezen zo interessant maken. Dat geldt voor kleinkinderen én grootouders.
Het is de ontsnapping en de confrontatie met het leven die lezen zo interessant maakt
Ik had als kind veel geluk. Omdat mijn vader me veel voorlas, maar ook omdat er in mijn geboortedorp – op nog geen vijf minuten lopen – een heel grote bibliotheek was en ik uit een heel grote hoeveelheid literatuur de boeken kon zoeken die mij aanspraken. Het leek mis te gaan toen ik naar de middelbare school ging. Toen moést ik lezen en was het gat tussen mijn belevingswereld en de belevingswereld van de te lezen boeken wel erg groot.
Totdat ik tegen een docent aanliep die mij eerst Herman Koch en Tim Krabbé aanraadde – Red ons, Maria Montanelli en Het Gouden Ei en Vertraging – en toen Willem Elsschot en Jan WolkersKaas en Kort Amerikaans en Hella S. Haasse en Willem Frederik Hermans en Nescio. Ik bewandelde, kortom, een pad van voorlezen, genoeg vrije tijd, een volle bibliotheek en docenten met goede raad om literair proza te leren kennen.
Helaas zijn steeds minder mensen zo bevoorrecht. Niet alleen scholieren, maar ook studenten lezen steeds minder.
Lees het volledige artikel van Philip Huff

Geen opmerkingen: